कुँदाइनु

कर्मवाच्य क्रिया

क॰ क्रि॰ कुँद्न लाइनु । कुँदाउनु— प्रे॰ क्रि॰ काठ, धातु, आदिमा बुट्टा, चित्र, अक्षर आदि खोप्न लाउनु; कुँद्न लाउनु । कुँदुवा— वि॰ १. कुँदेर बुट्टा पारिएको; कुँदिएको । २. कुँद्ने वा अक्षर खोप्ने (व्यक्ति॰ ।

  1. अङ्ग्रेजी: