किनार

किनार

नेपाली

पद वर्ग

नाम

अर्थ

ना॰ [फा॰] १. कुनै वस्तुको लमाइ वा गजपट्टिको अन्तिम छेउ; किनारा; पारी । २. नदी, तलाउ आदिका वारिपारिको जग्गा; तट; तीर । ३. छेउछाउ; पार्श्व । — दार— वि॰ किनार वा पारी भएको; किनारावाल; किनारे (धोती, सारी आदि॰ ।

अनुवाद

1. अङ्ग्रेजी: