उछिट्टि–नु

अकर्मक क्रिया

अ॰ क्रि॰ [सं॰ उच्छलन+इ+नु] १.कुनै वस्तु ठीक ठाउँमा नपरी पर पुग्नु; उफ्रिनु । २. उम्कनु; भाग्नु; फुत्कनु । ३. टाप कस्नु । > उछिट्ट्याइ— ना॰ उछिट्टिने अवस्था वा

  1. अङ्ग्रेजी: