आँ

नेपाली सम्पादन गर्नुहोस्

पद वर्ग सम्पादन गर्नुहोस्

अव्यय

अव्य॰ [अ॰ मू॰] १. मुख फट्टिने वा खुल्ने गरी; मुख बाउने वा खान माग्ने किसिमले । ना॰ २. बालक रोएको शब्द । आँ गर्दा अन्सार बुझिन्छ (उखान॰ ।